Βυζαντινή Μουσική

Με τους όρους «Βυζαντινή» και «Μεταβυζαντινή» μουσική προσδιορίζεται και χαρακτηρίζεται η ελληνική μουσική έκφραση και παράδοση, όπως εκφράστηκε με αδιάκοπη συνέχεια και ομοιογένεια, περνώντας μέσα από τους μακρούς αιώνες του βυζαντινού πολιτισμού.

Ως «τέχνη» η Βυζαντινή Μουσική αποτελεί έκφανση του βυζαντινού πνεύματος και πολιτισμού. Οργανώθηκε από τα μέσα του 10ου αιώνα ή και λίγο νωρίτερα σε πλήρες, αυτοτελές, άρτιο και ομοιογενές σύστημα σημειογραφίας. Η Βυζαντινή Μουσική είναι όμως ταυτόχρονα και «επιστήμη» αφού μελετά τον ήχο, το χρόνο και έχει δική της μορφολογία, δική της ιστορία και κανόνες. Η Βυζαντινή Μουσική είναι η ελληνική μουσική εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής μουσικής, η οποία περιλαμβάνει τους δύο κλάδους της μουσικής έκφρασης, τον εκκλησιαστικό-λατρευτικό και τον κοσμικό-δημοτικό κλάδο. Η χειρόγραφη παράδοση όμως της μουσικής αυτής αφορά την Ψαλτική Τέχνη.

Οι σπουδαστές του Ελληνικού Ωδείου έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν τη μεγάλη ελληνική μουσική παράδοση της βυζαντινής μουσικής. Ο συγκεκριμένος τομέας περιλαμβάνει εκπαίδευση σε θεωρητικά θέματα, κυρίως όσον αφορά την ανάγνωση της βυζαντινής σημειογραφίας και την ιστορία της βυζαντινής μουσικής με έμφαση στην παρακαταθήκη των μεγάλων μελουργών των περασμένων αιώνων. Παράλληλα ο σπουδαστής έχει τη δυνατότητα να εκπαιδευτεί στην τέχνη της ψαλτικής και στον πλούτο των ποικιλματικών τεχνικών του καλοφωνικού μέλους.